புதிய கவிதைகள் செந்தூரம் ஜெகதீஷ்

1 என் நட்பை துண்டித்து நடந்து சென்றீர்கள் மனம் கனக்க நான் நின்றதை நீங்கள் திரும்பிக் கூட பார்க்கவில்லை . உயிருக்கு உயிராக காதலித்த போது காதலிப்பது போல நாடகமாடி அடுத்தவனுடன் கைகோர்த்து சென்றீர்கள் . வாயில் விஷத்தை விழுங்கிய போதும் நீங்கள் ஏன் என்று கூட கேட்கவில்லை. இப்போது நட்பில் தோயவும் காதலில் கலக்கவும் நம்பிக்கை இல்லாத ஒரு கணத்தில் உறைந்து விட்டேன். உங்கள் நட்பும் காதலும் இனி எனக்கு தேவையில்லை. கடந்த காலத்திலிருந்து நிகழ்காலத்திற்கு என்னை மீட்டெடுக்க வேண்டும் .இன்னொரு நட்பிலும் காதலிலும் நம்பிக்கை வைக்க வேண்டும். மீண்டும் நான் வழிந்தொழுக வேண்டும். 2இயல்பாக இருக்க முடியவில்லை. இருக்கிறேன். அழாமல் இருக்க முடியவில்லை. சிரிக்கிறேன். புலம்பலையும் கூட கிண்டலடிக்கும் காலத்தில் விழிகளில் வழிகின்ற நீரை எப்படியோ மறைக்கிறேன். இளமையெல்லாம் வெறும் கனவுமயம் என்றான் கவியரசன். கனவுகளும் வலிக்கும் என்றால் விழிகளைத் திறக்கவும் அஞ்சி மூடவும் அஞ்சி ஒரு மீளாத் துயரில் என் இரவுகள் பாதியில் கலைந்த உறக்கத்தில் கழிகின்றன. 3 தனிமையில் வாழ்கிறவனிடம் நட்பின் ஆனந்தம் பற்றி கேட்கிறார்கள். பிரிவுகளிலேயே வாழ்கிறவனிடம் பெண் இன்பம் பேசுகிறார்கள். கால்கள் துவள நடந்தவனிடம் சக்கரை கரைய இன்னும் நடக்க ச் சொல்கிறார்கள். உண்மையை அணைத்தபடி ஆழ உறங்குபவனை தட்டி எழுப்பி பொய்யுரைக்க பழக்குகிறார்கள். வேண்டாம் என விலகி நின்றாலும் வம்பளக்கிறார்கள். வாழ்ந்தேன் என்று சொல்ல முடியவில்லை வாழ்ந்ததைச் சொல் என்கிறார்கள். குடும்பம் குழந்தைகள் என குதூகலமாக வாழ்கின்றவர்களுக்கு எப்படிச் சொல்வேன் வாழத் தெரியாத என் வலிகளை. 4 மனம்தான் சத்ரு.மனம்தான் மித்ரன். இரு வேறு நிலைகளில் மனம் ஆடும் ஆட்டத்தை இன்னொரு மனம் ரகசியமாக கண்டு ரசிக்கிறது. ஒரு மனம் ஞானம் தேட ஒரு மனம் காமத்தில் உழலுகின்றது. இரண்டையும் சமன்படுத்தி வாழ்க்கைக்கு ஏற்ப நடிக்க கற்றுத்தருகிறது இன்னொரு நனவிலி மனம் . எல்லாம் கலைத்துப் போட்டு ஒரு நீளமான வெறுமையில் வாழப் பழகிக் கொள்கிறேன். தனியாக பிறந்து தனியாக பிரியும் இப்பயணம் தனிமையைக் கண்டு ஏன் அஞ்சுகிறது...